De radiomevrouw praat over slapend geld. Onmiddellijk draai ik de volumeknop naar rechts. Hier wil ik het fijne van weten. Mij lukt het niet om mijn geld aan het slapen te krijgen. Vanaf het ogenblik dat de biljetten de ritssluiting horen, vliegen ze naar buiten. Ze voelen zich thuis in boekenwinkels, theaterzalen, op rommelmarkten en in tweedehandswinkels. Op een terras knisperen ze van geluk. Grenzen spelen voor mijn geld geen rol en dan bedoel ik uiteraard de landsgrenzen. Als ik de radiomevrouw goed begrijp, is slapend geld van iemand die tegelijkertijd niemand is. Geen reactie, geen mail, brief of telefoontje. Je geld slaapt als er gedurende vijf jaar geen actieve verrichting meer is geregistreerd, dus onaangeroerd op een rekening staat. Nu ben ik wel in het bezit van een slapend schaap, een porseleinen dier waar ik nu en dan een biljet in stop. Het schaap woont al langer dan vijf jaar bij mij.
Vanochtend rinkelde de telefoon. De bankdirecteur. Heel even denk ik dat hij een slapende rekening van mij gevonden heeft en dat hij me dat goede nieuws persoonlijk wil vertellen of zou hij het weten van het schaap? Maar neen, hij vraagt naar mijn man en wil een afspraak maken om te praten over nieuwe beleggingen. Ik mag mee.
