Eindelijk fris nieuws in de media. We mogen onderbroeken verstoppen om zo te achterhalen of onze bodem oké is. Ik heb meteen sympathie voor dit initiatief. Welk exemplaar ga ik begraven? Ik trek mijn onderbroekenla helemaal open en bestudeer mijn collectie. Voorwaarde: de onderbroek moet van katoen zijn. Insecten houden niet van satijn en polyester. Sabbelen ze graag aan wit, blauw, rood of zwart? Ik rommel wat in de lade. Helemaal onderaan ligt juffrouw Sloggi. Zalmkleurig en kuis van voorkomen, rust ze uit van jarenlange, trouwe dienst. Nu en dan mag ze mee de wijde wereld in, dan trek ik haar aan omdat het een moeilijke dag wordt. Als juffrouw Sloggi rond mijn billen woont en bijna mijn hele lichaam verwarmt, voel ik de wijsheid en de kracht van mijn moeder, de vorige eigenaar van de juffrouw. Juf Sloggi blijft hier. Twee zwarte exemplaren die ik aan zee kocht? Neen. Deze boxer? Hmmm, neen. Het is zoeken, kijken en keuren. En dan vind ik een donkerblauw exemplaar, nog niet gedragen wegens te hoge uitsnijding. Op het etiket staat 100% katoen. Nu nog een kuiltje graven van tien centimeter en de broek begraven. Op de begraafplaats plaats ik een stokje om zo achteraf de rafels terug te vinden of de hele onderbroek, want stel dat de miertjes en wormpjes ook niet houden van een hoog uitgesneden exemplaar. Ik houd jullie op de hoogte.
Onderbroeken
