Nu onze zoon, de maaier van dienst, het huis uit is en zelf over een groot, groen laken beschikt, loopt mijn man weer achter de machine, regelmatig met frisse tegenzin. Gelukkig houden we allebei niet van een gestofzuigde tuin en kunnen we zonder schuldgevoel en met een koffie in de hand kijken naar de paardenbloemen die in onze groene mat wonen of naar een vogel die parkeert op een moseiland. En dat terwijl de machines bij de buren ongestoord verder ratelen. Elke week opnieuw.
Het weekblad Knack verrast ons met een oproep. Als we het gras vier weken ongemoeid laten, versterken we zo de biodiversiteit vanuit onze tuin. Klinkt belangrijk, toch? Op het einde van de maand mei mogen we de bloemen tellen op één vierkante meter ongemaaid groen. Knack belooft 18 verschillende soorten, afhankelijk van het bodemtype. Ik kijk uit naar het kruipend zenegroen, nooit van gehoord, de gewone brunel, nooit van gehoord en de kruipende boterbloem, nooit van gehoord. Droom van een pluktuin en vul de vazen met boeketten.
Les excuses … 🙂