Vrouwendag

Graag wil ik solidair zijn met alle vrouwen die het minder goed getroffen hebben. Zelf herinner ik mij maar een gênant voorval. Ik ben een meisje van dertien als een man me vraagt wanneer de mol gaat stoten. Hij kijkt daarbij naar mijn borstengebied waar alleen een erwtendop aanwezig is. Ik giechel verlegen. Weet niet wat te zeggen. Vandaag zou hij zendtijd krijgen en een artikel in de krant.

Heel eerlijk? Ik ben blij om een vrouw te zijn, door geen enkele man gehinderd in mijn denken, doen en laten. Ik geef toe, mannen, het is en blijft een vreemde diersoort. Ze zorgen regelmatig voor ergernis. Hebben strikte aanwijzigingen nodig en begrijpen vaak niet wat wij vrouwen bedoelen. Omdat de man in mijn onmiddellijke omgeving naast zijn gebreken, eigen aan de soort, ook beschikt over een dosis intelligentie, charme en humor, besluit ik hem geluk te wensen op deze vrouwendag. Ik geef hem een bos tulpen. Hij kijkt verrast, houdt van bloemen. Op zijn “mans” antwoordt hij:” Wat moet ik daar nu mee doen?” “In de brievenbus steken,” zeg ik. ” Ik kook vanavond, ” voeg ik er aan toe. Nu kijkt hij ongelovig. Koken is een activiteit die ik zelden uitoefen, vandaar. Als hij zo meteen naar de vergadering vertrekt, haal ik spaghettisaus uit de diepvriezer. ( een paar weken geleden door hem gemaakt)

Spaghetti en tulpen op tafel. Mooie vrouwendag.