Dag Mevrouw Corona
Sta mij toe dat ik me even tot u richt.
Uw verblijf blijft niet onbesproken. Al maandenlang vult uw aanwezigheid de kranten en de journaals. De ene grafiek is nog indrukwekkender dan de andere. Een grafiek over het aangerichte verdriet is er nog niet. Onbegonnen werk. U legt gevoeligheden bloot: ouderen? Niet zo belangrijk. In duidingsprogramma’s worden er voorzichtige voorspellingen gedaan over de termijn van uw logeerpartij.
Intussen haalt u ons hele leven door elkaar en verplicht ons om gemaskerd door het leven te gaan.
U zwijgt. Is het de bedoeling dat u asiel aanvraagt? Wil u een procedure opstarten om hier permanent te verblijven of bent u gewoon moe van al dat reizen? Want na skivakanties, verblijven in China en een tournee doorheen Europa kan ik me voorstellen dat u toe bent aan wat rust, wat afstand wil nemen.
Kunnen we een dialoog aangaan? Een zoomsessie organiseren om uw vertrek voor te bereiden? Kan ik u blij maken met een boekenpakket, een vijfgangendiner, een reis naar de maan?
Ik hoor het graag.
Met vriendelijke groeten.
Om een stil van te worden. En, heb je al antwoord gekregen … ?