“Ik heb nog twee boeken,” vertelt ze aan de telefoon. “Daarna moeten we naar de bibliotheek.” “Mama, de bibliotheek is gesloten.” Het blijft even stil. “Dan moet ik wat langzamer lezen,” laconiek, zoals ik haar ken. Ze gaat wonderwel om met corona. Breit verder, begint aan een nieuw haakwerk, zet een bericht op Familienet, accepteert dat de kapster niet meer komt, rommelt wat in haar kasten, kijkt soms naar het journaal en leest, vanaf nu dus, wat langzamer. Haar dagelijkse wandeling naar de grot in de tuin kan gelukkig nog, hetzij met een begeleider. Verder geniet ze van serenades op het grasveld, kaarten en brieven, pakjes en telefoongesprekken. Nu en dan zie ik haar achter glas vanuit het kantoor op de benedenverdieping. Het venster gaat open en dan kunnen we elkaar ook horen. “Net een gevangenis,” grapt ze. Niet dat ze daar bij mijn weten ooit geweest is, maar toch. “Dit is echt fijn. Kan je eens aan Paul vragen of hij komt kijken naar mijn rollator. Er is iets mis met een wieltje.” “Mama, …” “Oh, dat mag ook niet, zeker.”
Mijn moeder
Oh zalig om te lezen!! Alweer mooi geschreven! Groetjes Sofie
Ze gaat er toch maar goed mee om. Laat ons hopen dat alles snel voorbij is.
Liefs Marina
Wat fijn om kennis te mogen maken met je mooie schrijfstijl! En dan net bij een herkenbare tekst! Ze doet het goed, je moeder. Leuk om lezen! Ik ga volgen! Succes!
En ondertussen verblijft ons mama bij Annemie en PauL Ze breit gewoon verder, heeft een nieuwe lading boeken en haar rollator is gerepareerd! : )
Liefs aan iedereen!
En ondertussen woont ons mama bij Annemie en Paul op de Boneput. Ze breit verder, heeft een nieuwe lading boeken en haar rollator is gerepareerd! : )
Veel liefs allemaal!
Ondertussen is ons mama op logement bij Annemie en Paul. Ze breit verder, heeft een nieuwe lading boeken en haar rollator is gerepareerd! : )
Veel liefs allemaal!