Saskia De Coster interviewt Jacqueline Mesmaeker. Zo leer ik de Belgische kunstenares van 91 kennen die vergeleken wordt met Louise Bourgeois. Mevrouw Mesmaeker krijgt een overzichtstentoonstelling in Bozar. Ze vertelt hoe ze als kind van vijf gefascineerd was door de aanblik van een uurwerk: een voorwerp dat de tijd bijhoudt, tijd kan manipuleren door met de wijzers te spelen. Tien voor tien, twintig over vijf, drie uur, zeven uur, vijf voor twaalf. Ik speel met de gedachte om met de wijzers te draaien tot mijn vingers pijn doen. De hele dag draaien tot we weken verder zijn om dan opgelucht adem te halen.
Intussen houden we afstand, geven we elkaar ruimte stilte tijd.
Het zou inderdaad heerlijk zijn om deze zwarte periode in ons leven af te sluiten.
Jammer maar helaas zullen we nog enkele weken, (maanden) geduld moeten hebben.We verlangen allen naar ons leven van vroeger maar wordt het nog wel ooit hetzelfde ?