“Vanuit de verte klinkt feestgedruis, soms harder, soms zachter, alsof een kind aan de volumeknop zit.” Het is te vroeg voor deze zin uit “De goede zoon,” van Rob van Essen. De avond is nog ingepakt. We lezen, mijn man en ik. De kaarsen branden en als ik mijn best doe, hoor ik hoe het hout brandt in de haard. Straks zet ik wat hapjes op tafel en schenk de glazen vol wensen. “Als uit de verte het feestgedruis klinkt, soms harder, soms zachter, alsof een kind aan de volumeknop zit.”
Een mooi jaar vol verwondering, dromen, rust, gewonigheid en houden van.
Als ik dit nu lees: ‘dromen, rust, gewonigheid, houden van…’ dan besef ik dat ik 3 maanden later aan deze woorden ineens veel meer betekenis geef. Wie had dit durven denken, schrijven, alhoewel het in alle tijden, in alle omstandigheden geldig is, zou moeten zijn.