Rekening houden met het klimaat levert leuke verhalen op. Elke maandagavond maak ik gebruik van de diensten van De Lijn. Vandaag is de chauffeur praatgraag en spontaan. “Ik doe mijn job graag. De mensen zijn vriendelijk. Na mijn dienst fiets ik drie kwartier naar huis. Goed voor het klimaat. De fietspremie van de overheid, fantastisch toch dat het bestaat.” Verrassend om te horen in deze tijden van collectief gemor. Op een kwartier van mijn halte, roept hij opeens: ” Ik ben drie minuten te vroeg.” Ik stel voor om een kop koffie te drinken. Maar dat staat wellicht niet in het huisreglement. In plaats daarvan: “Rondje van het huis,” en we draaien rond de rotonde. Niet zo goed voor het klimaat, wel voor de sfeer. Als ik uitstap, glimlacht hij. “Ik woon ook in deze stad, kunnen we die koffie toch nog drinken.”
Een andere poging om mij achter de klimaatactivisten te scharen, is het bannen van de plastic zakjes in de supermarkt. Ook de afbreekbare exemplaren laat ik hangen. Peren, appelen en witloof schommelen los in mijn winkelwagen. Een hele karwei om alles op de loopband te krijgen, maar zo vergeet ik mijn jaarlijkse vliegschaamte. Deze keer lukt het niet zo goed, een paar peren ontsnappen. Ik kruip op mijn knieën onder de kassa en voel de ogen van de wachtende klanten in mijn rug prikken. Eindelijk vind ik de verdwaalde exemplaren. “Mijn bedevaart voor het klimaat.” De kassierster is sprakeloos.
een leuke! 🙂
Zo grappig! ?