Koffie

Mijn man heeft het opgegeven.
Hij brengt me geen koffie meer in de tuin.
Jammer, maar ik begrijp hem.
Want afhankelijk van de dag, de zon en mijn vrouwelijke wispelturigheid,
drink ik uit een welbepaalde mok.
Ik heb een kleine uit de Hema, een Wedgwood uit Londen
en een viertal mollige mokken die dienen voor de avondlijke thee.
Dan zijn er nog een paar met mooie gedraaide oortjes,
een slanke mok met fruittaferelen, een blauwe met witte golven op
en een paar mooie exemplaren van Villeroy en Boch.
Mijn laatste aanwinst: twee snoepkleurige mokken van de rommelmarkt.
Vandaag staat hij opeens naast me, met de blauwe mok met
witte golven.
Hoopvol kijkt hij me aan.
Maar het is oké. De mok past bij mijn namiddag in de tuin.
Opgelucht gaat hij naar de keuken en brengt me even later een koekje.
De koffie is lekker.