Het jonge koppel heeft zijn intrek genomen in onze tuin,
in een huisje onder de notenboom.
De eenkamerwoning bevalt onmiddellijk.
Het is de tweede keer dat we asiel verlenen aan een echtpaar.
Ook deze keer is de moeder eerder bescheiden, een beetje verlegen zelfs.
Ze blijft meestal binnen.
Vader wurmt zich door de voordeur en komt en gaat.
Hij verkent de buurt en doet de boodschappen.
Op een dag horen we verse piepgeluiden.
De woning is een beetje krap, maar ze zijn tevreden,
vallen niemand lastig en fluiten in de zon.
We hebben geen ingewikkelde asielprocedure opgestart,
geen documenten laten invullen, omdat we de vogeltaal
niet beheersen.
Het gaat vanzelf.
We respecteren elkaars territorium en genieten van elkaars
gezelschap.
Zo makkelijk kan het leven zijn.
Asiel
