Grond

Mijn dochter en haar vriend hebben grond gekocht. Deze keer geen potgrond om een tuintje aan te leggen op het terras van hun appartement, neen, een stuk Hasseltse bouwgrond.
Ze zijn heel nauwkeurig te werk gegaan, hebben percelen bekeken en gekeurd, zijn dan huizen gaan bezoeken om uiteindelijk terug te keren naar het stuk waar ze eerder hun hart aan verpand hadden en dat nu serieus in prijs gezakt is. Hun droom: zelf een huis (laten) bouwen krijgt vorm.
We zijn er samen geweest en stonden op de plek waar ooit de kerstboom gaat komen, de zetel, het aanrecht, het kookeiland of het bed.
Intussen hebben ze geldwinkels vergeleken en praten ze plots over leningen en afbetalingen.
Nu zoeken ze een architect waarmee het klikt, hij of zij moet hun dromen tekenen op papier, voorontwerpen maken, schrappen, opnieuw beginnen tot ze gelukkig zijn met het resultaat.
En dan kan het huis beginnen te groeien.
Ik realiseer me opeens dat mijn dochter en haar vriend volwassen zijn.

Vandaag is de bouwgrond helemaal bedolven onder een laag stille, dikke, witte sneeuw.
We kunnen een sneeuwvrouw maken of een iglo bouwen waar ooit de kerstboom gaat komen, de zetel, het aanrecht, het kookeiland of het bed.